bu blog'da ya da öbüründe tükettiğim kültürel metalardan pek bahsetmiyorum, aslında çok istiyorum; ama olmuyor işte. az önce ilkini yaptım sanırım.

okuduğum kitapta (outliers), yazar bir örnek anlatıyor. bu örnekte; ufak bir çocuk annesiyle doktora gidiyor ve sıkıntısını çekinmeden dile getirebiliyor. söylenmeye çalışılan şey çocuğun, büyüklerin yanında çekinmeden konuşabildiği. Fakat benim merak ettiğim muayenenin sonucu... alex'in koltuğunun altında ortaya çıkan şişkinler neymiş?

işte böyle bir adamım ben.

in case you have been wondering...

açtım cipsimi, büyük bir bardağa koydum içeceğimi. evde de yanlızım zaten. dvd'yi de koydum, gayet sevilecek bir film (catch me if you can). uzattım ayaklarımı, kapadım ışıkları... oooh tam benlik. tamam, belki herşey tam değil; ama elimizdekilerle idare edeceğiz...

When your life runs, stop and walk!